CELEBRACIÓN PREPARADA POLO GRUPO DE 3º DA ESO

O 18 de abril, as mozas e mozos de 3º da ESO, prepararon a celebración con estas aportacións persoais:

XESÚS ATRÁPANOS NA SÚA REDE

No Evanxeo de hoxe, Xesús dille a Pedro, despois dunha infructuosa noite de pesca, que bote de novo as redes. Esas redes conseguen atrapar unha morea de peixes que non se poden resistir a ser capturados.

Hoxe en día, nós somos como eses peixes atrapados nas redes. Pero non en redes de cordas, redes de mar, senon nunhas redes moito máis complexas e moito máis efectivas. Son redes que, por unha banda, pódenos manter xuntos, pero pola outra, pódenos separar do resto.

Para nós, existen dous tipos de redes. As redes que nos bota Xesús coa súa experiencia de vida, coa súa experiencia do amor e coa súa experiencia de Deus, e as redes que pescan as nosas vidas cada día, moitas veces sen darnos nin sequera conta.
As redes que nos propón Xesús son:

• A palabra que el mesmo dixo na lectura de hoxe: “SÉGUEME”, para non desviarnos da senda que trazou durante a súa vida, co seu exemplo e coas súas verbas.

• O COMPROMISO, a capacidade para ser consecuente coas decisión que tomamos, a ser fieis a nós mesmos e ós demais.

• A COMUNIDADE, porque non se pode vivir a experiencia de Xesús de xeito individual, senón que é un sentimento compartido, unha ledicia compartida.

• O ESFORZO, ser capaces de chegar onde desexemos, botándolle tempo e ganas, traballando por aquilo que consideramos que merece a pena. O esforzó de Xesús continúa tendo froito máis de 2000 anos despois.

• O APOIO, ser o bastón dos nosos irmáns cando se atopan en dificultades, porque as velocidades son distintas, pero unha man atenta fai máis doado o camino.

• O COMPARTIR, non é posible entender a Xesús excluíndo ós demais, porque non habería comunidade, nin obxectivos, nin irmáns. O afán polas cousas materiais racharía esta rede coma se fose de papel.

• O PERDÓN, porque non hai maior xesto de amor que aceptar que non somos perfectos, que non sempre obramos ben, pero que temos o don de facer que iso non sexa un obstáculo insalvable.


As redes que pensamos que temos hoxe en día, que dalgún xeito pescan as nosas vidas, son:

• Os AMIGOS, esas persoas que sempre están aí, que forman parte das nosas vidas, que non nos fallan e coas que vivimos momentos inesquecibles.

• INTERTET: Dende que as tres W chegaron ás nosas casas, parece que era imposible ter vivido sen elas antes. As redes sociais, o Messenger… son actividades de cada día, pero… ¿qué mellor que charlar con un amigo cara a cara, ríndote de verdade, e non escribindo as carcaxadas nunha pantalla?

• A FAMILIA: Sen as nosas familias non seriamos tal e como somos. Son a nosa base, o noso fogar, o núcleo do que partimos e onde temos as portas abertas para volver. É a nosa rede máis importante.

• A TELEVISÓN, porque está acendida en moitos momentos das nosas vidas. Porque se botan ese programa, ou esa serie… cambiamo-los planes. A tele non é unha persoa, polo que non lle debemos adicar máis tempo do que de verdade merece.

• O TRABALLO: Unha rede fundamental nos adultos. Sen traballo non hai cartos, e sen cartos cada día sería un obstáculo, o camiño faríase máis costa arriba.

• A REDE DO EU: Formamos parte dunha familia, dunha escola, dun traballo, dun grupo de amigos, dunha parroquia… pero sempre temos un espazo no que non pode entrar ningúen. Cada peixe ten a súa propia rede, pero canto máis grande sexa esta, haberá outras que terán que facerse máis pequenas.

VIXILIA PASCUAL 2010

1. RITO DA AUGA

• Ó chegar, repártense as follas en branco e as follas verdes. Nas brancas escríbense as cruces de cada persoa, o que quere cambiar, aquilo que vai queimar no lume. Nas follas verdes vanse escribir os valores que van ser protagonistas das súas vidas, que van ser froito do lume das cruces.
• Bendición
• Cirio
• Procesión
• Pregón. (Leo)


2. LITURXIA DA PALABRA

• (Raquel) Encontramos la alegría de ser y vivir en un momento en que aprendemos a apreciar y disfrutar no sólo lo que la Vida nos ofrece, sino también en lo que nosotros podemos brindarle.
Tanto en la naturaleza con:
las caricias benevolentes del sol,
las formas caprichosas de los acantilados;
el sonido estrepitoso del mar,
los matices verdes de la pradera,
la nieve luminosa en las montañas,
el ritmo cadencioso del río,
las figuras mutantes de las nubes,
las gotas cristalinas en el verano,
la tranquilidad del lago al amanecer,
el saludo perenne de las estrellas,
el silencio acompasado de la noche,
las fauces hambrientas del tigre,
la búsqueda incansable de la gaviota,
el regreso acertado de la golondrina,

• 1ªLectura (Jose)

• Canto: Contade as marabillas do Señor

• Oración

• (Raquel) Encontramos la alegría de ser y vivir en un momento en que aprendemos a apreciar y disfrutar no sólo lo que la Vida nos ofrece, sino también en lo que nosotros podemos brindarle.
Así como en los demás con:
las palabras cándidas de la madre,
la reprimenda formativa del padre,
la complicidad secreta de los abuelos,
el humor vivaz del hermano,
las observaciones críticas del amigo,
el abrazo fusionante del amante,
la risa espontánea del niño,
la partida inesperada de quien se ama,
la rebelión desafiante del adolescente,
la cordura estable del adulto,
la mirada serena del anciano,
las pinceladas emotivas de una acuarela,
el verso hiriente de un poema,
el éxtasis fugaz de una sinfonía,

• 2ª Lectura (María)

• Canto: Un nuevo reino…

• Oración

• (Raquel) Encontramos la alegría de ser y vivir en un momento en que aprendemos a apreciar y disfrutar no sólo lo que la Vida nos ofrece, sino también en lo que nosotros podemos brindarle.
Y en nosotros mismos con:
la satisfacción plena de dar,
la convicción suprema de no poseer,
la experiencia gratificante de compartir,
la disolución paulatina del miedo,
el goce incomparable de la soledad,
el encuentro maravilloso con uno mismo,
el apego entusiasta a los ideales,
el deseo absoluto de aprender,
la recompensa sutil de la fe,
la búsqueda constante de la verdad,
la lucha infinita por trascender,
la reconciliación auténtica con el mundo,
la comunión eterna con el Universo y
la armonía triunfal del Ser.

• 3ª Lectura. (Mª José)

• Canto: Ilumíname Señor…

• Oración.

• LUZ: Acéndense as velas da mesa.

• Gloria: Gloria a Dios, a él sea el poder…

• Oración

• 4ª Lectura: Nuevo Testamento (Dani)

• Aleluya

• 5ª Lectura: Evangelio

• HOMILÍA

• Letanías

3. RITO DA AUGA

• (Miriam) Bautismo: Regalamos uns zapatiños porque o lema deste ano é que estamos en camiño.

• Aspersión da auga. Canto: Hay que nacer del agua…

4. LITURXIA EUCARÍSTICA.

• Peticións: Miriam
E nesta noite de festa e esperanza, presentemos a nosa acción de grazas a Deus dicindo xuntos:
GRAZAS POR VIVIR EN NÓS
Que cantos nesta noite sentimos a forza sandadora da resurrección saibamos compartila, levándolla a cantos esperan de nós un testemuño sincero e ledo dunha fe comprometida e solidaria, OREMOS.
GRAZAS POR VIVIR EN NÓS
Que os cristiáns e as cristiás non renunciemos nunca a loitar pola defensa da vida digna, xusta e libre, coma Ti nos ensinaches co teu testemuño de amor cara os máis excluídos do mundo, OREMOS,
GRAZAS POR VIVIR EN NÓS
Por nós, para que esta alegría que hoxe quere renovar a nosa vida, non deixemos que esmoreza nunca, e saibamos renovala e reforzala en cada un dos nosos encontros .comunitarios, OREMOS,
GRAZAS POR VIVIR EN NÓS
Grazas, Señor, por invitamos a ser tamén partícipes de túa resurrección, que saibamos levarte sempre connosco. P.X.N.S. Amén.

• Recoller as follas verdes. Canto.


• Ofrendas: Xacobe, Antía, Lucía.

- LUZ: O lume destrúe e queima, pero tamén da calor e ilumina as nosas vidas. Con el ofrecémonos para ser lume, chamas, pero non chamas que destrúan, senón chamas transmisoras de luz.

- AUGA: Hoxe queremos facer presente na nosa mesa un pouco de auga, porque queremos que nos siga lembrando que podemos empezar de novo, que Deus non nos garda rancores, que nos limpa, que nos transforma, que segue habendo oportunidades; o Deus no que cremos continúa dicíndonos: ven, estou aquí, ponte en camiño, quérote. E por iso ofrecemos esta xarra sinal de que non temos medo a dar un paso adiante e dicirlle: Aquí me tes.

- ÁRBORE DE FOLLAS: A árbore é símbolo de vida, de esperanza. Esta noite de Resurrección ofrecémosche, esta árbore coas follas nas que escribimos aquilo importante que queremos ter presente nas nosas vidas. Que floreza durante o ano nun terreo fértil e axeitado como é o noso corazón.

5. DESPEDIDA.

• Acción de Grazas: Bárbara.
Chegamos ao final desta celebración, onde vivimos moitas cousas... Non é doado descubrir que hai moito que facer para que as cousas muden, para que a esperanza xermole e se faga visible, para que a morte dea paso á vida. Pero tamén sabemos que non estamos solos, que Ti, como fixeches primeiro coas mulleres que descubriron que o sepulcro estaba baleiro, e logo cos homes, tamén a nós queres urxirnos a espreguizarnos, queres poñernos a andar, para ir facendo pasiño a pasiño o camiño que Ti nos abriches; sen medos e con moita esperanza. Porque vives, porque non morriches, porque o teu non foi un fracaso, senón un triunfo: o triunfo do aparentemente sinxelo e pequeno, o triunfo do comunitario sobre o individualismo, o triunfo de fraternidade esperanzada sobre a envexa pesimista.
Grazas, Señor, por abrirnos os ollos, por chamarnos á vida, por invitarnos a crer na esperanza. Que tamén nós saibamos ir ás Galileas do noso tempo para anunciar con convicción e alegría, pero conscientes das dificultades, que Ti vives, que é posible recuperar a ilusión, que os fracasos e a dor non poden afogar nunca a salvación chea de amor que Ti nos viñeches traer. Grazas, Señor.

CONFIRMACIONES 11 DE ABRIL DE 2010

El pasado 11 de abril recibieron el sacramento de la confirmación catorce chicos y chicas de nuestra parroquia. Nuestras felicitaciones!!

Ritos iniciales

Monición de entrada: María Jesús

Familiares y amigos, nos encontramos aquí reunidos, para celebrar la confirmación de nuestra fe. Hoy llegamos decididos a seguir el camino hacia Dios.

• Canto: Dios está aquí.

Dios está aquí
tan cierto como el aire que respiro,
tan cierto como la mañana se levanta,
tan cierto como que este canto lo puedes oír.
Lo puedes oír moviéndose entre los que aman,
lo puedes oír cantando con nosotros aquí,
lo puedes llevar cuando por esa puerta salgas,
lo puedes guardar muy dentro de tu corazón.
Dios está aquí
tan cierto como el aire que respiro,
tan cierto como la mañana se levanta,
tan cierto como que este canto lo puedes oír.

Aspersión del agua.

• Canto: Hay que nacer del agua.

Mi Dios está vivo, Él no está muerto,
mi Dios está vivo en mi corazón,
mi Dios está vivo, ha resucitado,
lo siento en mis manos, lo siento en mis pies,
lo siento en mi alma y en mi ser.
Oh, oh, oh, oh, hay que nacer del agua,
oh, oh, oh, oh, hay que nacer del espíritu de Dios,
oh, oh, oh, oh, hay que nacer del agua
y del espíritu de Dios, hay que nacer del Señor,
oh, oh, oh, oh, hay que nacer del agua
y del espíritu de Dios, hay que nacer del Señor.
Prepárate para que sientas, prepárate para que sientas,
prepárate para que sientas el espíritu de Dios,
y déjalo que se mueva, déjalo que se mueva,
déjalo que se mueva dentro de tu corazón.
Mi Dios está vivo, Él no está muerto,
mi Dios está vivo en mi corazón,
lo veo a mi lado, nunca me abandona,
lo veo por el aire, lo veo junto al mar,
lo veo por el monte caminar.
Oh, oh, oh, oh…

Gloria.

• Canto: Te damos gracias, Señor.

Te damos gracias Señor por la tierra y el sol,
por la luna y las estrellas,
bendecimos tu nombre alzando las manos,
cantando para tí, Señor.
Te damos gracias Jesús, por el fuego y la luz,
por la noche y por el día,
bendecimos tu nombre alzando las manos,
cantando para ti, Señor.
Gloria a Dios, a Él sea el poder,
Gloria a Dios, a Él sea el honor,
Gloria a Dios por siempre en lo alto de cielo,
Gloria para nuestro Dios (Bis).


Liturgia de la Palabra



Monición a la primera lectura:Juan González

La misión de los Apóstoles es ir por el mundo predicando la resurrección del Señor con gestos y palabras, y así lo vemos en esta primera lectura con Pedro en Jerusalén.


Primera lectura: Hch 5, 12-16 Patricia Vidal

Lectura del libro de los Hechos de los Apóstoles:

Los apóstoles hacían muchos signos y prodigios en medio del pueblo. Los fieles se reunían de común acuerdo en el pórtico de Salomón; los demás no se atrevían a juntárseles, aunque la gente se hacía lenguas de ellos; más aún, crecía el número de los creyentes, hombres y mujeres, que se adherían al Señor.
La gente sacaba los enfermos a la calle, y los ponía en catres y camillas, para que, al pasar Pedro, su sombra, por lo menos, cayera sobre alguno.
Mucha gente de los alrededores acudía a Jerusalén, llevando a enfermos y poseídos de espíritu inmundo, y todos se curaban.

Palabra de Dios.

• Canto: Escucha tu la palabra de Dios.

Escucha tú la palabra de Dios,
no sólo con tus oídos, también con tu corazón,
escucha tú la palabra de Dios,
y estate siempre atento a tu voz.
Déjala entrar dentro de tu corazón,
pásala a tu mente y a tu situación,
vívela, vívela en tu realidad,
haz que por tu vida llegue a los demás.

Monición a la segunda lectura:Fran

Dios da testimonio a través de Juan de la fe que nos debe guiar en nuestras vidas, para poder enfrentarnos a nuestros miedos y dificultades.

Segunda lectura: Ap 1, 9-11ª. 12-13. 17-19 Adrián

Lectura del libro del Apocalipsis:

Yo, Juan, vuestro hermano y compañero en la tribulación, en el reino y en la constancia en Jesús, estaba desterrado en la isla de Patmos, por haber predicado la palabra de Dios, y haber dado testimonio de Jesús.
Un domingo caí en éxtasis y oí a mis espaldas una voz potente que decía: “lo que veas escríbelo en un libro, y envíaselo a las siete Iglesias de Asia”. Me volví a ver quién me hablaba, y, al volverme, vi siete candelabros de oro, y en medio de ellos una figura humana, vestida de larga túnica, con un cinturón de oro a la altura del pecho. Al verlo, caí a sus pies como muerto.
Él puso la mano derecha sobre mí y dijo: “No temas: Yo soy el primero y el Último, yo soy el que vive. Estaba muerto y, ya ves, vivo por los siglos de los siglos, y tengo las llaves de la muerte y del abismo. Escribe, pues, lo que veas: lo que está sucediendo y lo que ha de suceder más tarde”.

Palabra de Dios.

• Canto: Aleluia rock.

Aleluia, aleluia, o Señor resucitou,
aleluia, aleluia, o Señor resucitou.
Por qué buscar, oh por qué buscar
entre os mortos ó que vivo está,
por qué buscar fóra de Él,
se Él está vivo, resucitou.

Monición al Evangelio: Juan Illodo

Hoy queremos superar nuestras dudas y temores y recibir como discípulos de Jesús el Espíritu Santo, que nos dará fuerza para continuar en la fe, tal y como Jesús dijo: “Dichosos los que creen sin haber visto.”

Evangelio: Juan 20, 19-31

Al anochecer de aquel día, el primero de la semana, estaban los discípulos en una casa, con las puertas cerradas por miedo a los judíos. Y en esto entró Jesús, se puso en medio y les dijo: “Paz a vosotros”. Y diciendo esto, les enseñó las manos y el costado. Y los discípulos se llenaron de alegría al ver al Señor. Jesús repitió: “Paz a vosotros. Como el Padre me ha enviado, así también os envío yo.” Y, dicho esto, exhaló su aliento sobre ellos y les dijo:
- “Recibid el Espíritu Santo; a quienes les perdonéis los pecados, les quedan perdonados; a quienes se los retengáis, les quedan retenidos.”
Tomás, uno de los Doce, llamado el Mellizo, no estaba con ellos cuando vino Jesús. Y los otros discípulos le decían: “Hemos visto al Señor.”
Pero él les contestó: “Si no veo en sus manos la señal de los clavos, si no meto el dedo en el agujero de los clavos y no meto la mano en su costado, no lo creo.”
A los ocho días, estaban otra vez dentro los discípulos y Tomás con ellos. Llegó Jesús, estando cerradas las puertas, se puso en medio y dijo: “Paz a vosotros.”
Luego dijo a Tomás: “Trae tu dedo, aquí tienes mis manos; trae tu mano y métela en mi costado; y no seas incrédulo, sino creyente.”
Contestó Tomás: “¡Señor mío y Dios mío!”
Jesús le dijo: “¿Porque me has visto has creído? Dichosos los que crean sin haber visto.”
Muchos otros signos, que no están escritos en este libro, hizo Jesús a la vista de los discípulos.
Estos se han escrito para que creáis que Jesús es el Mesías, el Hijo de Dios, y para que, creyendo, tengáis vida en su nombre.

Palabra de Dios.


Rito de la Confirmación

Presentación de los confirmandos: Patricia

Señor Vicario: Estos chicos y chicas fueron bautizados con la promesa de que serían educados en la fe y recibirían por el sacramento de la Confirmación la fuerza del Espíritu Santo.
Como educadores de su fe los y las presentamos a la comunidad de Fontiñas y os decimos que vienen libres y conscientes del compromiso que hoy asumen.
Estan con nosotros:

Presentación de cada confirmando: Patricia y Miriam


Juan González Valdepeñas
Beatriz Blanco Bellas
María Jesús Blanco Bellas
Patricia Vidal García
Miguel Ángel Fernández Varela
Manuel López Otero
Iria Ferreiro Quintela
José María Martinón Martínez
Juan Illodo Ferreiro
Daniel López Ramos
Lucía Rodríguez Lías
Nieves Taboada Rial
Francisco José Enrique Blanco
Adrián García Rajo


Intervención de un confirmando: Miguel

Hoy estamos aquí libremente todos estos jóvenes para celebrar nuestra fe en Dios a sabiendas de los tiempos que corren, lo que lo hace aún más significativo.
Después de un período de preparación, nos vemos con la sensatez suficiente para recibir este sacramento.
Agradecemos a Miriam, Patricia y Ricardo el habernos transmitido los valores cristianos por los que estamos aquí, convencidos de que continuaremos en este sendero.

Intervención de un animador: Miriam

Intervención de un familiar: Julio (Padre de Dani)

Homilía.


Renovación de las Promesas del Bautismo

Monición de la Renovación: Patricia.

Estos jóvenes vienen hoy acompañados de sus padres y padrinos, que fueron los que en el día de su Bautismo asumieron en su nombre un compromiso. Todos ellos fueron educados y crecieron para ser edificadores del Reino, y ahora, ante todos nosotros, ratifican las promesas hechas entonces, y asumen con libertad su pertenencia a la comunidad de Cristo.

Renovación de las Promesas del Bautismo:

Celebrante: ¿Renunciais a creeros superiores a los demás, esto es, a cualquier forma de abuso, discriminación, orgullo, egoísmo o desprecio?

Confirmandos: Si, renuncio.

Celebrante: ¿Renunciais a callar ante las injusticias y las necesidades de la gente y de las instituciones por cobardía, pereza, comodidad o ventajas personales?

Confirmandos: Si, renuncio.

Celebrante: ¿Renunciais a los criterios y comportamientos materialistas que hacen del dinero la aspiración más grande de la vida; que ponen el placer por encima de todo; que procuran el negocio como un valor absoluto y que aprecian el bien propio antes que el bien común?

Confirmandos: Si, renuncio.

Celebrante: ¿Creeis en Dios, Padre todopoderoso, creador del cielo y de la tierra?
Confirmandos: Si, creo.

Celebrante: ¿Creeis en Jesucristo, su Hijo único, nuestro Señor, que nació de María, la Virgen, padeció y fue sepultado, que resucitó de entre los muertos y está sentado a la derecha del Padre?

Confirmandos: Si, creo.

Celebrante: ¿Creeis en el Espíritu Santo, Señor y dador de vida, que hoy se os comunicará de una manera especial por el sacramento de la Confirmación, como se transmitió a los Apóstoles en el día de Pentecostés?

Confirmandos: Si, creo.

Celebrante: ¿Creeis en la Santa Iglesia católica, en la comunión de los Santos, en el perdón de los pecados, en la resurrección de la carne y en la vida eterna?

Confirmandos: Si, creo.

Celebrante: Esta es nuestra fe, que profesamos en Jesucristo, nuestro Señor.

Confirmandos: Amén.


Imposición de manos y Crismación

Monición de la Imposición de Manos: Miriam

Ser cristiano exige un estilo de vida propio; vosotros y vosotras lo sabéis bien, porque eso se os ha transmitido. Es por eso que estáis aquí, para reafirmaros en este modo de vida en el cual se vive el amor al prójimo por encima de todo.
Bien, pues hoy, Jesús quiere recordaros de una forma muy especial que no estáis solos en esta dura tarea. Recibid pues el Espíritu de verdad que vosotros conocéis, porque permanece en vosotros y esta con vosotros. Será vuestro defensor, vuestro aliento y vuestra paz.

Oración e Imposición de Manos.

• Canto: Ilumíname Señor co teu Espírito.

Ilumíname Señor co teu Espírito,
transfórmame Señor co teu Espírito,
ilumíname Señor co teu Espírito,
ilumíname e transfórmame Señor.
E déixame sentir o lume do amor
aquí no corazón Señor. (Bis)


Monición de la Crismación: Patricia

Ahora el Señor Vicario os ungirá con el Santo Crisma. Vuestra decisión de seguir a Cristo se simboliza y se manifiesta con la Señal de la Cruz en vuestra frente.

Crismación:

Los confimandos se arrodillan uno a uno ante el Vicario. El padrino o madrina pone su mano derecha sobre el hombro del confimando y le dice al celebrante el nombre de éste/a. El celebrante moja su dedo pulgar de la mano derecha en el Santo Crisma y hace con él la Señal de la Cruz sobre la frente del confirmando.

Celebrante: (Nombre del confirmando), recibe por esta señal el don del Espíritu Santo.

Confirmando: Amén.

Celebrante: La paz sea contigo.

Confirmando: Y contigo también.

Oración de los fieles

Invitación del celebrante.

Peticiones:

- Señor, te pedimos por la parroquia de San Antonio de Fontiñas y por todos los que la componen y nos acompañan en un paso más de nuestras vidas. Te lo pedimos Señor. (Beatriz)

- Señor, te pedimos por los catequistas, y por los padrinos y madrinas, para que tengan la voluntad de seguir a nuestro lado en nuestro camino cristiano. Te lo pedimos Señor. (Juan Illodo)

- Señor, te pedimos por todos aquellos que no tienen las mismas oportunidades que nosotros, y por las víctimas de las muestras de violencia e injusticias de las que hemos sido testigos este año. Te lo pedimos Señor. (Dani)

- Señor, te pedimos por nosotros, para que en este grupo nos sigamos apoyando en nuestro proceso de madurez cristiana. Te lo pedimos Señor. (Manuel)

Liturgia de la Eucaristía

Presentación de las ofrendas:

- Te ofrecemos Señor esta planta, como símbolo del crecimiento de nuestra fe. (Iria)

- Te ofrecemos nuestras manos y pies, para seguir el camino de la fe y construir tu Reino. (José María)

- Señor, queremos ofrecerte en este día el pan y el vino, que aceptamos como símbolo de tu amor. (Nieves)


Ofertorio.

• Canto: El Señor Dios nos amó.

El Señor Dios nos amó como nadie amó jamás,
Él nos guía como estrellas cuando no existe la luz,
Él nos da todo su amor mientras la fracción del pan,
es el pan de la unidad, el pan de Dios.
Es mi cuerpo, tomad y comed, es mi sangre, tomad y bebed,
pues yo soy la vida, yo soy el amor,
oh Señor condúcenos hasta tu amor. (Bis)

Santo.

• Canto: Santo rock.

Santo, Santo é o Señor, Santo e grande o seu amor,
proclamemos a unha voz, Santo é o Señor. (Bis)
Él fixo ceo e mar, Él deulle a luz ó sol,
os homes e a creación loubamos xuntos ó Señor.
Santo, Santo é o Señor, Santo e grande o seu amor…
Consagración.

Padrenuestro.

• Canto: Padrenuestro marinero.

En el mar he oído hoy Señor tu voz que me llamó,
y me pidió que me entregara a mis hermanos.
Esa voz me transformó, mi vida entera ya cambió,
y sólo pienso ahora Señor en repetirte.
Padre Nuestro, en ti creemos, Padre Nuestro, te ofrecemos,
Padre Nuestro, nuestras manos de hermanos (Bis)
Cuando vaya a otros lugares tendré yo que abandonar
a mi familia, a mis amigos, por seguirte,
pero sé que así algún día podré enseñar tu verdad
a mi hermano y junto a Él yo repetirte.
Padre Nuestro, en ti creemos…

Paz.

• Canto: Pon tu mano.

Pon tu mano en la mano de aquel que te da la mano
pon tu mano en la mano de aquel que te dice ven.
Él será tu amigo para la eternidad,
pon tu mano en la mano de aquel que te dice ven.
Pon tu mano en la mano de aquel que te da la mano
pon tu mano en la mano de aquel que te dice ven.
Abriremos caminos, pero hay que luchar,
pon tu mano en la mano de aquel que te dice ven.

Comunión.

• Canto: De par en par.

De par en par a la esperanza, de par en par sin más tardanza,
de par en par que el mundo avanza, abrid las puertas de par en par.
De par en par a un mundo joven, de par en par con ilusiones,
de par en par fuera temores, abrid las puertas de par en par.
De par en par con la fe viva, de par en par toda la vida,
de par en par que ya es de día, abrid las puertas de par en par.
De par en par es Dios quien llama, de par en par, y nos reclama,
de par en par, nos acompaña, abrid las puertas de par en par.

Acción de gracias: Lucía

En nombre de todos los compañeros y compañeras que hoy fuimos confirmados, os quiero dar las gracias y manifestaros nuestra alegría.
Gracias a nuestros padres, que nos dieron la vida y nos dan fuerzas para seguir adelante y no rendirnos, y que, sabemos, estarán ahí a lo largo del camino que nos queda por recorrer.
Gracias a los padrinos y madrinas que nos acompañan hoy y nos sirven de modelo a seguir.

Gracias a los sacerdotes y animadores de esta parroquia, que nos ayudaron a entender mejor a Jesús y el camino que hemos decidido continuar.
Gracias a todos los que nos acompañáis y animáis esta celebración. Estamos muy contentos de recibir la confirmación, y os pedimos que nos sigáis acompañando, ayudándonos a cumplir los buenos propósitos que hoy, con la mejor ilusión, trazamos para nosotros.
Precisamos de la ayuda de Dios y de todos vosotros.

Monición de despedida:Dani

Hemos recibido la fuerza del Espíritu Santo y confirmado nuestra fe, pero esto no es una meta, sino un nuevo punto de partida para crecer en la fe. Por ello, queríamos daros las gracias e invitaros a que nos acompañéis en nuestro camino cristiano.

• Canto: Si en verdad Dios te ama.

Si en verdad Dios te ama di amén,
Si en verdad Dios te ama di amén,
Si en verdad Dios te ama demuéstralo en tu vida,
Si en verdad Dios te ama di amén.

Si en verdad Dios te ama da las palmas…

Si en verdad Dios te ama taconea…

Si en verdad Dios te ama di Jesús…

Si en verdad Dios te ama da las cuatro…

AS VODAS DE CANÁ

17 de xaneiro de 2010

Prepararon a celebración os grupos de catequese de 4º, 5º e 6º de primaria.


BENVIDOS A CELEBRACIÓN DE ES ESTE SEGUNDO DOMINGO DO TEMPO ORDINARIO:

Vimos de celebrar o Nadal e a Epifanía, pero o que celebramos nesas festas aínda o estamos a celebrar agora, porque é a gozosa manifestación de Deus na humanidade de Xesús que comeza hoxe a percorrer a súa Vida Pública realizando un primeiro signo: o milagre das vodas de Caná. Hoxe o Señor dinos a todos que podemos compartir con El un Banquete no que haberá un “VIÑO NOVO”, “UN MUNDO NOVO”, “UN AMOR NOVO”, esta é a invitación que nos fai a todos e cada un de nós.


MONICIÓN Á PRIMEIRA LECTURA (ISAIAS 62, 1-5)

Neste texto do Antigo Testamento, móstrasenos Deus coma o Esposo do seu pobo, a quen ama con un amor entrañable, a pesar das súas continuas infidelidades.

MONICIÓN Á SEGUNDA LECTURA (1 CORINTIOS 12, 4-11)

Pablo maniféstanos a diversidade de dons que o Espírito suscita dentro da comunidade, advertíndonos moi claramente que eles son verdadeiramente importantes en canto son para o ben común.

MONICIÓN AO EVANXEO (JUAN 2, 1-11)

Xesús, no Santo Evanxeo, móstrasenos realizando un signo, nunha verdadeira manifestación da súa gloria e un anticipo do signo por excelencia: a entrega de sí mesmo, do seu viño, da súa sangue, á Igrexa.

PARTICIPACIÓN NA HOMILIA:

* Xesús comeza a súa predicación, xa ten os primeiros discípulos... A escena transcorre nunha voda; pero... non teñen viño, falla o máis importante da festa. Nós tamén comezamos o tempo ordinario, o día a día do noso compromiso cristián: na casa, cos veciños, no traballo... e cantas situacións de carencia de...!. A nós este domingo, invítasenos, como fixo María, a estar atentos a esas situacións, intentar comprendelas e na medida do posible buscar solucións. Pero sen protagonismos, sen trompetas de anuncio, sen “aquí estou eu”. Só dende o diálogo, a comprensión, a escoita... poderemos ser quen de mostrar a Xesús aos demais.

* Este “facede o que El vos diga” é o que transforma a auga... auga de tristura, de soidade, de incomprensión, de calumnias, de desprezo... en viño novo de comprensión, de diálogo, de paz, de novos lazos familiares, veciñais, na Igrexa...É Xesús quen fai posible que a auga se transforme en viño sen deixar de ser nós, sen obrigas, senón dende a liberdade de sentirnos queridos polo Pai que se manifesta nos demais.
(Faranse unhas cartulinas de cores branco e morado (viño) e na lado branco estarán as palabras: tristura, soidade, incomprensión, calumnias, desprezo… que se transformarán ó darlle a volta as cartulinas brancas en cartulinas moradas de: ledicia, amizade, comprensión, diálogo, paz, axuda…)


PETICIÓNS

Pai, Ti sempre estas atento ás nosas necesidades, por iso dicimos:

SEÑOR, QUE CUMPRAMOS A TÚA VONTADE

Pola Igrexa, para que estea atenta ás necesidades das persoas para así saír ao paso de situacións de dor, de incerteza, de rexeite, de pobreza... procurando a confianza con todos, OREMOS.

SEÑOR, QUE CUMPRAMOS A TÚA VONTADE


Polas persoas que teñen responsabilidades no goberno das nacións, para que convertan a auga do desacougo, da tristura, do paro, do problema da vivenda, da enfermidade, da exclusión, da pena,... en viño novo de ledicia, liberación, de humanidade nova, de paz e amor, OREMOS.

SEÑOR, QUE CUMPRAMOS A TÚA VONTADE


Polo pobo Haitiano, que nestes momentos está sumido no caos e a desesperanza, para que as axudas materiales cheguen axiña e con elas tamén a mensaxe de que nestes tráxicos sucesos non se atopan solos.

SEÑOR, QUE CUMPRAMOS A TÚA VONTADE


Por todos os que estamos nesta celebración, para que esteamos atentos ás chamadas de Deus (“Facede o que El vos diga”) e así sexamos quen, no día a día, de ser portadores de ledicia, solidariedade, comprensión, diálogo, escoita, acollida a Deus, OREMOS.

SEÑOR, QUE CUMPRAMOS A TÚA VONTADE


Pai, Ti queres que todos participemos no banquete do teu amor. Fai que sempre nos sorprenda a túa acción entre nós e así, como María, escoitemos a voz dos que non a teñen. Por Cristo noso Señor.


.

Cristo Rey

22 de noviembre de 2009

Preparó la celebración el grupo de catequesis de 2º de primaria.

MONICIÓN DE ENTRADA

Este domingo es el último del año litúrgico y hoy celebramos la fiesta de Cristo Rey. La Iglesia comienza el año con el Adviento, que será el domingo que viene.

Hoy escucharemos a un Jesús que nos dice “Mi reino no es de este mundo”. Como es este mundo que Jesús no quiere? Cómo es el mundo que quiere Jesús?

El viernes pasado, día 20 de noviembre, se celebró el 20 cumpleaños de los Derechos del Niño y la Niña. Por este motivo, las niñas y niños de 2º de primaria, estuvimos conociendo la realidad de muchos niños y niñas del mundo a los que no se les respetan sus derechos y reflexionamos sobre el tipo de mundo que Jesús querría para ellos y para todos nosotros.

Todas sus reflexiones, sus comentarios, sus ideas, sus descubrimientos…irán saliendo a lo largo de la celebración en forma de peticiones de perdón, oraciones, ofrendas y acción de gracias.


PERDÓN

Hoy queremos decirte todos juntos “Te pedimos perdón, Señor”.

Te pedimos perdón porque algunas veces nos portamos mal, te pedimos perdón, Señor.

Porque algunas veces nos peleamos con nuestros hermanos, te pedimos perdón, Señor.

Porque no siempre obedecemos a papá y a mamá, te pedimos perdón, Señor

Y porque en ocasiones no escuchamos a los que tenemos a nuestro alrededor, te pedimos perdón, Señor.


ORACIÓN DE LOS FIELES

Este es un domingo especial para nosotros y sabemos que a los niños y niñas nos escuchas de una manera también especial, por eso te decimos: escúchanos Señor.

Queremos pedirte por nosotros y por todos los niños y niñas del mundo. Para que ninguno pase hambre y tengan una casa donde vivir: escúchanos Señor.

Queremos pedirte que todos tengamos quien nos cure cuando estemos enfermos y un papá y una mamá que nos quieran y nos den amor: escúchanos Señor.

Queremos que todos los niños y niñas podamos ir al colegio a aprender muchas cosas y tengamos tiempo para jugar : escúchanos Señor.

Y nos gustaría que ningún niño del mundo tenga que vivir una guerra y todos tengamos paz en el lugar en el que vivimos: escúchanos Señor.


OFRENDAS

Cuentan que hace muchísimo tiempo, todos los colores comenzaron a pelearse porque cada uno quería ser el más importante.

El verde, porque él era el signo de la vida y la esperanza.
El azul, porque era el color del cielo y del mar.
El amarillo, representando al sol, porque traía la alegría y el calor al mundo.
El rojo, se proclamaba el más importante porque era el color de la pasión y el amor.

Y así uno tras otro, todos tenían sus razones más que justificadas para ser el más importante entre los demás.

De pronto, vieron un resplandor de luz blanca y brillante, y oyeron después el trueno, fue entonces cuando la lluvia empezó a caer con fuerza.
Los colores tenían miedo, se acurrucaban unos con otros buscando protección.

Y la lluvia habló:

- Por qué os peleáis? Dios os creó a todos únicos y diferentes, todos sois respetados por igual y a todos os quiere por igual. Venid conmigo, Dios os quiere extender a través del mundo en un gran arco de color, el arco iris, como señal de que se puede vivir juntos y en paz. Esa será la señal de paz y esperanza para el mañana.

Hoy, nosotros ofrecemos nuestro esfuerzo para construir un mundo en el que se respeten los derechos de todos.
El mundo que Jesús sí quiere es un mundo iluminado por todos los colores alegres del arco iris como señal de esperanza y paz.


ACCIÓN DE GRACIAS

Sabemos que hay muchos niños y niñas en el mundo que no tienen tanta suerte como nosotros.

Nosotros queremos dar gracias porque tenemos comida y una casa donde vivir.

Damos gracias por tener tantos amigos y personas que nos quieren.

Queremos dar gracias porque podemos aprender y tenemos manos para jugar.

Damos gracias también porque tenemos una naturaleza bonita que nos da muchas cosas.

Y queremos dar gracias porque tenemos un papá y una mamá.

Eucaristía do Envío 2009: Estamos en camiño, e ti?

4 de outubro de 2009

MONICIÓN DE ENTRADA

Estamos en camiño ¿e tí?
Hoxe, comezamos un novo curso.
Faremos camiño ó andar, tal e como dí o poeta.

Os membros dos distintos grupos que colaboramos na parroquia , estamos dispostos a aceptar este novo reto: "camiñar xuntos".

Como vedes haí un magnífico mural, aquí detrás; que nos acompañará ao longo de todo o ano e que tenta representar a nosa liña de traballo:

A celeración como punto de partida e como punto de chegada dos distintos camiños que tentamos emprender.

Camiñar xuntos, compartindo o camiño.

Camiñar xuntos, en actitude de servicio aos demáis.

Camiñar xuntos, en actitude de escoita.
Seguramente haberá atrancos, algún desánimo,
poderannos faltar folgos; pero non estamos sós.
tal e como canta o salmo, cantaremos nós:

"o Señor e o meu pastor, nada me falta:
en verdes prados me fai recostar.

aínda que camiñe por cañadas oscuras,
nada temo, porque tí vas conmigo:
a túa vara eo teu caxato soséganme"

Estamos en camiño ¿e tí?


MONICIÓN AS LECTURAS


Hoxe as lecturas fálannos de que o home e a muller están destinados a construir comunidade en fidelidade e amor que unifica.

A fonte e modelo de todo amor é o de Xesús,
que se sacrifica a sí mesmo por todos nós.


ORACIÓN DA COMUNIDADE


Pidamos a forza do Señor e a unión dos membros das nosas comunidades para,
na pluralidade das preocupacións de cada un, saibamos poñernos sempre nas
mans de Deus. E digamos xuntos:

QUE SEXAMOS COMUNIDADES UNIDAS E TOLERANTES

• Pola nosa Igrexa diocesana, para que seguindo o camiño que abriu o
Sínodo traballe por favorecer nas parroquias e na diocese relacións de
igualdade entre homes e mulleres, OREMOS.

QUE SEXAMOS COMUNIDADES UNIDAS E TOLERANTES

• Para que as nosas comunidades sexan sempre berces de acollida, perdón
e misericordia, OREMOS.

QUE SEXAMOS COMUNIDADES UNIDAS E TOLERANTES

• Para que cada un e cada unha de nós non nos deixemos levar da
tentación de impoñer o noso criterio e criticar a quen pensa distinto,
OREMOS.

QUE SEXAMOS COMUNIDADES UNIDAS E TOLERANTES

Grazas, Señor, por abrirnos os ollos á fraternidade da unión que sabe respectar
a to@s sen excluír a ninguén..P.X.N.S.Amén.

OFERTORIO

CAXATO: O caxato é o apoio para o Camiño. Nos queremos que o noso principal apoio no camiño sexa a comunidade. Por iso simbolizamos neste caxato a nosa aspiración por construir en Fontiñas unha verdadeira comunidade.

LINTERNA: A linterna é a guía para percorrer o Camiño. Nos queremos que a nosa mellor guía para o Camiño sexa Xesús. Na linterna simbolizamos os nosos desexos de que o evanxeo sexa unha luz sempre acesa nas nosas vidas.


PAN E VIÑO: Con pan en viño faise o Camiño. Nos queremos que a eucaristía sexa sempre para nós unha fonte de vida. Co pan e co viño poñemos sobre altar o noso compromiso por construir un mundo cheo de vida verdadeira para todos.

Eucaristía preparada por 2º e 3º da ESO: 29 de marzo

PRESENTACIÓN:

Seguramente la mayoría de vosotros habéis plantado alguna vez en un algodón o en una maceta un garbanzo, una judía o una lenteja. Para que salga la nueva planta, la semilla tiene que estar a oscuras, tiene que destruirse y que morir.
Esto es lo que nos enseña Jesús en el evangelio de hoy. Para que su misión sea completa, para llevar a cabo lo que el Señor tenía preparado para él, Jesús tiene que morir crucificado por los hombres.
Jesús sabía a lo que se exponía al enfrentarse con el poder establecido.
Y Jesús también tenía miedo a la muerte.
Jesús tenía muy claro que solamente se crea vida, se siembra vida y se transmite vida, cuando se da la propia vida.



PERDÓN:

-Señor, te pedimos perdón por las veces que no hemos dejado morir nuestro egoísmo y nuestra propia comodidad, por las veces que no hemos cambiado y no hemos sembrado vida.
-Señor, te pedimos perdón por las veces que preferimos estar quietos y callados y no levantar la voz ante las injusticias que afectan al que está a nuestro lado. Porque preferimos vivir por fuera y estar muertos por dentro a dar vida.
-Señor, te pedimos perdón por las veces que no nos esforzamos en superar los obstáculos, porque sólo nos quejamos reclamando una vida cómoda y fácil.
-Señor, te pedimos perdón por las veces que te hemos ido clavando en la Cruz con nuestra falta de humildad, nuestro egocentrismo y nuestro poco sacrificio por los demás.


HOMILÍA:

Los chicos y chicas de 2º y 3º de ESO hemos preparado hoy la homilía con la intención de profundizar un poco más en las lecturas que nos han sido narradas hoy. En los carteles hemos resumido aquellas frases más importantes, para tenerlas presentes en Cuaresma y en Pascua:

1º Lectura:

-Una alianza nueva. Dios forja un pacto con las personas.
-Nueva ley en el corazón. El Amor como nuestra señal de identidad.
-Yo seré su Dios y ellos serán mi pueblo. Dios quiere que seamos una gran familia. Él es nuestro padre y nosotros, hermanos.
-Todos me conocerán. Cada vez que perdonamos, conocemos a Dios.

Evangelio:

1. -Os aseguro, que si el grano de trigo no cae en la tierra y muere, queda infecundo, pero si muere, da mucho fruto.
La idea de Jesús es clara. Con la vida sucede lo mismo que con el grano de trigo, que tiene que morir para liberar toda su energía y producir un día fruto. Si “no muere”, se queda solo encima del terreno. Por el contrario, si “muere” vuelve a levantarse trayendo consigo nuevos granos y nueva vida.

2. -El que se ama a sí mismo, se pierde, y el que se aborrece a sí mismo en este mundo, se guardará para la vida eterna.
Nos pasamos la vida tratando de evitar sufrimientos y problemas. La cultura del bienestar nos empuja a organizarnos de la manera más cómoda y placentera posible. Sin embargo, hay sufrimientos y renuncias que son necesarios asumir si queremos que nuestra vida sea fecunda y creativa. El hedonismo no es una fuerza movilizadora; la obsesión por el propio bienestar empequeñece a las personas.

3. -El que quiera servirme, que me siga y donde esté yo, allí también estará mi servidor. A quien me sirva, el padre le premiará.
No se puede engendrar vida sin dar la propia. No es posible ayudar a vivir si uno no está dispuesto a “desvivirse” por los demás. Nadie contribuye a un mundo más justo y humano viviendo apegado a su propio bienestar. Nadie trabaja seriamente por el reino de Dios y su justicia, si no está dispuesto a asumir los riesgos y rechazos, la conflictividad y la persecución que sufrió Jesús.

4. -Y cuando yo sea elevado sobre la tierra atraeré a todos hacia Mí.
Con este lenguaje Jesús deja entrever que su muerte, lejos de ser un fracaso, será precisamente lo que dará fecundidad a su vida. Pero, al mismo tiempo, nos invita a vivir según esta misma ley paradójica: para dar vida es necesario “morir”.

5. -Nos estamos acostumbrando a vivirlo todo cerrando los ojos al sufrimiento de los demás. Parece lo más inteligente y sensato para ser felices. Es un error. Seguramente, lograremos evitarnos algunos problemas y sinsabores, pero nuestro bienestar será cada vez más vacío, aburrido y estéril, nuestra religión cada vez más triste y egoísta. Mientras tanto, los oprimidos y afligidos quieren saber si le importa a alguien su dolor.




PLANTAS:

Con estas plantas queremos simbolizar la afirmación de Jesús, de que:”si el grano de trigo no cae en la tierra y muere, queda infecundo, pero si muere, da mucho fruto”. Las semillas han tenido que morir para originar estas plantas, así como también tienen que morir nuestros rencores, nuestras envidias y nuestros malos actos, para que seamos personas nuevas llenas de vida.

CRUZ:

También hemos hecho una cruz en la que se ven cuatro palabras: AMOR, GOZO, VIDA y ENTREGA. La cruz nos muestra el mensaje de Jesús, su última lección. Son cuatro sentimientos que marcaron tanto su vida como su muerte. La luz la ilumina desde atrás, igual que ilumina a cada uno la presencia de Dios entre nosotros.



PETICIONES

Unidos a Cristo Jesús, presentamos nuestras súplicas a Dios, pidiéndole que nos ayude a corregir los fallos de nuestra vida.

Para que la violencia no tenga cabida en nuestra vida, sino el amor y la paz. ROGUEMOS AL SEÑOR...

Para que no dejándonos llevar por el egoísmo, seamos generosos dando y compartiendo. ROGUEMOS AL SEÑOR...

Para que superando toda tentación de insolidaridad vivamos solidaria y fraternalmente interesados por los más necesitados. ROGUEMOS AL SEÑOR...

Para que no nos dejemos arrastrar por el conformismo, sino que el esfuerzo, la ilusión y la esperanza estén siempre presentes en nuestra vida. ROGUEMOS AL SEÑOR...


GRACIAS (Oración)

Jesús, te damos gracias porque estás siendo para nosotros un modelo, un camino por descubrir y alguien de quien aprender.
Porque con tu vida nos enseñas que luchar por nuestro hermano no es un acto altruista, sino una obligación.
Porque con tu muerte asumiste la responsabilidad de haber transformado este mundo.
Porque con tus palabras nos transmites tu valentía y tu coraje para afrontar cada situación de la mejor manera.
Porque con tus actos nos mostraste que otro mundo es posible.
Porque con tus sueños intentamos construir nuestro día a día.
Porque con tu mensaje nos reunimos cada domingo con la esperanza de descubrirte un poco más.
Porque con tu perdón nos has demostrado que no existe mayor gesto de amor.
Porque con tu nacimiento nos has enseñado a llamar a Dios: “Padre”.
Porque con tus parábolas entendemos que no estamos aquí para vivir a toda costa, sino para desvivirnos por los demás.
Porque con tu sacrificio nos has salvado a todos.